Mijn lange lijdensweg met een happy end
Geplaatst: vr mei 08, 2015 7:32 am
Toen wij in 1997 in Duitsland woonden, was ik aan het eind van mijn latijn, toen ik via een buurvrouw de naam van een natuurheilkundige kreeg, die mij na iriscopie wist te vertellen dat mijn hele immuunsysteem kapot was Zij stuurde me door naar iemand die een amalgaan-palladium overgevoeligheid vaststelde. Via een speciale tandarts naar de universiteit van Marburg voor een speciale metaaltest. Resultaat: allergisch tegen palladium en intolerant tegen amalgaan. Deze uitslag en het feit dat 1 nier slechter aan het werken was (sommige van mijn andere klachten som ik onderaan op) waren aanleiding om alle kronen (voor de tweede keer 11 stuk) en vullingen te laten verwijderen.
Voor deze kronen had ik andere; de eerste waren nodig, omdat mijn tanden niet meer gevuld konden worden. De vele gaatjes waren voor een groot deel ontstaan door beugels die ik in de jaren '60 heb gehad. Ik was mezelf dus langzaam aan het vergiftigen en vergelijk het altijd met de monniken vroeger, die door water van een bron in het klooster te drinken zichzelf vergiftigden met lood.
De samenstelling van het 2de stel kronen was:
palladium; 75,4 %
goud; 5,5 % (hiervan 86,5 % goud, 10,5 % platina, 1,5 % zink, -1 % rodium, indium, tantalium, mangaan
Onder de kronen zat overal amalgaan( de kroon was zogezegd daarop opgebouwd)
De kronen en vullingen zijn toen verwijderd door Dr. Vetter in Wetzlar (Duitsland) en er is een ontgifting gedaan met DRT druppels. Ik heb een half jaar een noodoplossing gedragen van kunststof en toen is de hele zaak na uitvoerig testen vervangen door zgn. galvanokronen (99 % goud en keramiek en een hechtingslegering voor een brug.
Deze kronen heb ik nog steeds en ben me in de loop der jaren steeds beter gaan voelen.
Behalve allerlei klachten , waarvan ik sommige als kind had in de jaren '50 (chronische verkoudheid, ontsteking van tandvlees etc) waren voor ik de oplossing had gevonden was ik bij de volgende specialisten kind aan huis en werden dit allemaal vastgesteld:
* Oogarts: myopie, astigmatisme, keratokon junktivitis sicca bols, cysten op de ogen. In het kort: ik zat elke week bij de oogarts om mijn traanbuizen met collageen te laten vullen, zodat er nog iets van vocht in mijn ogen bleef staan. Behalve dat ik bijna altijd met een afgesloten zonnebril rondliep, kon ik bijna niks meer omdat mijn ogen super gevoelig waren (niet lezen, geen pc, vaak niet naar buiten (wind), bijna geen sociaal leven (geuren restaurant, kaarsen, parfums etc)
* Huidarts: regelmatig uitslag her en der
* Internist: chronische bronchitis, beperkte nierfunctie links (albuminerie), gastritis, lage basaal-TSH spiegel), infectie met Eppstein-Bar virus
* Gynecologe: vervroegd in de overgang, mastopathie en na biopsie knobbel verwijderd die slecht was geworden
* Orthopeed: voorstadium van hernia en overbeweeglijke gewrichten
*Neuroloog: depressiviteit
Alle klachten die bij de verschillende disciplines behandeld zijn zal ik hier achterwege laten, maar ik heb in alle landen waar we gewoond hebben (en dat zijn er heel wat geweest) in ziekenhuizen gelegen voor operaties en behandelingen: niersteenaanvallen, cystes verwijderen, diepe trombose na een meniscusoperatie, door zwak bindweefsel een wandelende nier moeten laten ophangen etc. etc. Wie belangstelling heeft voor alles kan me daarnaar vragen en die geef ik dan antwoord.
Sinds alles verwijderd is, zijn mijn klachten langzaamaan verdwenen en ben ik een nieuw mens geworden. Ik leef pas echt sinds ik een jaar of 45 ben, maar dat doe ik dan ook met volle teugen. Sommige gevoeligheden zijn gebleven, maar worden nog steeds minder, bijvoorbeeld een intolerantie tegen melkproducten, make-up e.d. maar daar kan een mens goed mee leven.
Als mensen me soms zeggen: " ik heb veel amalgaam in mijn mond en heb nergens last van" reageer ik tegenwoordig met een stuk dat Renate Dorrestein in een van haar boeken (Heden ik; hierin beschrijft zij haar zoektocht naar ME) gebruikt:
vroeger namen de mijnwerkers een kanariepietje mee de mijn in en als dat doodging wisten ze dat er gevaarlijk gas in de mijn zat. Wij, de mensen die gevoelig zijn aan metalen, voeding, elektrosmog e.d. zijn de kanariepietjes van deze tijd.
Mijn advies:
GEEF NOOIT OP, GELOOF IN JEZELF EN OOK AL IS JE WEG NOG ZO ZWAAR ER ZIJN MENSEN DIE NAAR JE LUISTEREN, JE BEGRIJPEN EN JE HELPEN!!
Wies
Voor deze kronen had ik andere; de eerste waren nodig, omdat mijn tanden niet meer gevuld konden worden. De vele gaatjes waren voor een groot deel ontstaan door beugels die ik in de jaren '60 heb gehad. Ik was mezelf dus langzaam aan het vergiftigen en vergelijk het altijd met de monniken vroeger, die door water van een bron in het klooster te drinken zichzelf vergiftigden met lood.
De samenstelling van het 2de stel kronen was:
palladium; 75,4 %
goud; 5,5 % (hiervan 86,5 % goud, 10,5 % platina, 1,5 % zink, -1 % rodium, indium, tantalium, mangaan
Onder de kronen zat overal amalgaan( de kroon was zogezegd daarop opgebouwd)
De kronen en vullingen zijn toen verwijderd door Dr. Vetter in Wetzlar (Duitsland) en er is een ontgifting gedaan met DRT druppels. Ik heb een half jaar een noodoplossing gedragen van kunststof en toen is de hele zaak na uitvoerig testen vervangen door zgn. galvanokronen (99 % goud en keramiek en een hechtingslegering voor een brug.
Deze kronen heb ik nog steeds en ben me in de loop der jaren steeds beter gaan voelen.
Behalve allerlei klachten , waarvan ik sommige als kind had in de jaren '50 (chronische verkoudheid, ontsteking van tandvlees etc) waren voor ik de oplossing had gevonden was ik bij de volgende specialisten kind aan huis en werden dit allemaal vastgesteld:
* Oogarts: myopie, astigmatisme, keratokon junktivitis sicca bols, cysten op de ogen. In het kort: ik zat elke week bij de oogarts om mijn traanbuizen met collageen te laten vullen, zodat er nog iets van vocht in mijn ogen bleef staan. Behalve dat ik bijna altijd met een afgesloten zonnebril rondliep, kon ik bijna niks meer omdat mijn ogen super gevoelig waren (niet lezen, geen pc, vaak niet naar buiten (wind), bijna geen sociaal leven (geuren restaurant, kaarsen, parfums etc)
* Huidarts: regelmatig uitslag her en der
* Internist: chronische bronchitis, beperkte nierfunctie links (albuminerie), gastritis, lage basaal-TSH spiegel), infectie met Eppstein-Bar virus
* Gynecologe: vervroegd in de overgang, mastopathie en na biopsie knobbel verwijderd die slecht was geworden
* Orthopeed: voorstadium van hernia en overbeweeglijke gewrichten
*Neuroloog: depressiviteit
Alle klachten die bij de verschillende disciplines behandeld zijn zal ik hier achterwege laten, maar ik heb in alle landen waar we gewoond hebben (en dat zijn er heel wat geweest) in ziekenhuizen gelegen voor operaties en behandelingen: niersteenaanvallen, cystes verwijderen, diepe trombose na een meniscusoperatie, door zwak bindweefsel een wandelende nier moeten laten ophangen etc. etc. Wie belangstelling heeft voor alles kan me daarnaar vragen en die geef ik dan antwoord.
Sinds alles verwijderd is, zijn mijn klachten langzaamaan verdwenen en ben ik een nieuw mens geworden. Ik leef pas echt sinds ik een jaar of 45 ben, maar dat doe ik dan ook met volle teugen. Sommige gevoeligheden zijn gebleven, maar worden nog steeds minder, bijvoorbeeld een intolerantie tegen melkproducten, make-up e.d. maar daar kan een mens goed mee leven.
Als mensen me soms zeggen: " ik heb veel amalgaam in mijn mond en heb nergens last van" reageer ik tegenwoordig met een stuk dat Renate Dorrestein in een van haar boeken (Heden ik; hierin beschrijft zij haar zoektocht naar ME) gebruikt:
vroeger namen de mijnwerkers een kanariepietje mee de mijn in en als dat doodging wisten ze dat er gevaarlijk gas in de mijn zat. Wij, de mensen die gevoelig zijn aan metalen, voeding, elektrosmog e.d. zijn de kanariepietjes van deze tijd.
Mijn advies:
GEEF NOOIT OP, GELOOF IN JEZELF EN OOK AL IS JE WEG NOG ZO ZWAAR ER ZIJN MENSEN DIE NAAR JE LUISTEREN, JE BEGRIJPEN EN JE HELPEN!!
Wies