Goeiedag iedereen en bedankt, Pieter, om mij te registreren op het forum.
Ik zou ook graag mijn verhaal kwijt willen. Al moet ik er bij zeggen dat ik het nu een beetje in perspectief kan vertellen, want het wordt me pas de laatste maanden hopelijk een beetje duidelijker wat er allemaal aan de hand zou kunnen zijn.
Mijn voornaamste, dagelijkse klachten zijn:
• Brandend maagzuur en oprispingen
• Steken in de linkerzij ter hoogte van de milt, alvleesklier
• Steken in de onderrug ter hoogte van de (bij)nieren
• Steken in de borststreek
• Onhoudbare pijn ter hoogte van het rechter schouderblad, nek en rug
• Uitstraling naar de ledematen en het hoofd
• Vermoeidheid, futloosheid
De klachten zijn de laatste 3 jaren in die mate dat ik intensief op zoek ben gegaan naar de oorzaak van mijn pijnen, vele doktersbezoeken dus.
Het eerste wat ik mij kan herinneren is dat ik in 1994 pijn had aan mijn rechter schouderblad. Volgens de huisdokter (ook chiropractor) kwam dat door repetitieve bewegingen die ik deed tijdens mijn hobby als drummer. Na enkele ‘kraak’-beurten was ik er weer bovenop.
Enkele jaren later in, 1996, kreeg ik in school soms last van ‘vapeurkes’. (het zeer warm krijgen en enorm zweten in seconden tijd) Ik dacht toen dat ik gewoon schoolmoe was.
Echter tot op heden heb ik hier nog last van. Ik dacht dat het dan maar gewoon stress was.
In de jaren die volgden heb ik er precies minder last van gehad of heb ik er minder aandacht aan kunnen besteden omdat ik op zoek was naar een juiste hogere schoolrichting en het vinden van een job.
Vanaf 2005 is het dan allemaal ‘echt’ begonnen. Vast werk met een zeer hoge stressfactor, de bouw van een eigen huis, kinderen.
In mijn schouderblad had ik een stekende pijn, maar na een nachtje slapen ging het beter. Het kwam en het ging weer. Geen lijn in te krijgen. Volgens de huisdokter was het vermoeidheid. Wat wil je ook? Zelf aan het bouwen en zittend bureauwerk.
De pijn kwam regelmatiger en was heviger dan daarvoor. Een nachtje rust hielp niet meer.
Tot uiteindelijk de pijn constant aanwezig was. Ondertussen had ik al meerdere dokters geraadpleegd en foto’s laten maken, maar ze konden niets vinden.
Tijdens de bouw had ik dan nog het topje van mijn wijsvinger bijna afgesneden. Dit hebben ze kunnen herstellen door het te naaien en er een pinnetje in te steken. Ik heb toen ontstekingswerende medicatie (Ibuprofen) moeten nemen.
Maanden later kreeg ik enorm last van maagzuur. Kwam dit door de medicatie of niet? Ging het om een maagzweer door de omstandigheden? De bouw was nog niet af en op het werk werd het niet minder druk.
Twee gastroscopieën later besluiten ze dat ik geen maagzweer heb. Dan zou het ook niet van de medicatie zijn, maar van de stress. Ondertussen neem ik iedere dag een pilletje. (Panthomed)
De frequentie en het niveau van de pijn werden op sommige dagen onhoudbaar. Het enige wat ik dan kon doen is thuiskomen van het werk en opgekruld in een hoekje gaan zitten. Gezellig voor de vrouw en kinderen natuurlijk.
Omdat de huisdokters geen raad meer wisten werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis. Maar zenuwonderzoek wees uit dat mijn zenuwen en spieren nog in orde waren. Dan bleef er enkel nog pijnbestrijding over en zo proberen te leven. Dertig jaar was ik.
Heb dan enkele bezoeken gebracht aan de pijnkliniek in Hasselt. Zo’n tien inspuitingen per keer kreeg ik in mijn rug. Pijnloos was ik toen, maar ook half gaar. Enkele dagen later begon de pijn opnieuw.
Om de pijn onder controle te houden ging ik wekelijks naar de kinesist en heb ik maanden rugschool gevolgd. Allemaal zonder echt resultaat. Zo verder leven ging echt niet meer.
Toevallig ben ik dan in contact gekomen met iemand die iemand kende. Die persoon was ten rade gegaan bij een acupuncturist. Ben enkele malen geweest. Ik kan niet zeggen dat dit dé oplossing was maar hetgeen wat hij kon had meer effect dan de pijnkliniek.
Wat me toen opviel is dat mijn maagklachten etc. samen opkwamen of deze toch een voorbode was voor ergere pijnen in mijn schouder.
Vanaf toen ben ik de alternatieve toer op gegaan: acupunctuur, elektro-acupunctuur, reflexologie, osteopathie, …
Ik ben zeer veel charlatans tegen gekomen. Het probleem was dus: hoe veel praktiserende van die soort moet je gehad hebben om te weten dat dit ook niet de oorzaak is?
Ondertussen had ik ook last van bloedende tandvlees gekregen. De laatste jaren bezocht ik eigenlijk niet veel tandartsen meer. Al mijn vullingen (een stuk of 15) had ik gekregen rond mijn tiende. Zo van die mooie grijze.
Omdat ik altijd wat bloedde had ik ook last van een ijzer-/metaalsmaakje. Ik vroeg me dus af of een chronische ontsteking in mijn mond de rest van mijn lichaam mee zou ontsteken?
Tegelijkertijd had ik in het ziekenhuis van Leuven een afspraak met een fysisch geneesheer. Met mijn voorgeschiedenis trok ik naar daar tesamen met mijn vragen of dit allemaal verbonden kon zijn. Maar, net zoals alle andere ‘normale’ doktors, wilde hij er niets van weten. Het ging zijn petje te boven. Hij stuurde mij naar huis met een medicijn Redomex (afgeleide van antidepressivum), wat ik trouwens al ooit geprobeerd had. (geen aanrader)
Teleurgesteld ging op dus weer op zoek. Opgeven doe ik niet. Nu nog niet althans…
Ik kwam uit bij dryneedling. (www.dryneedling.com) Dit wordt gedaan bij myofasciale pijn. Er bevinden zich kleine bolletjes in je spieren waardoor de verkrampen. Ze peuteren met een naald in je spier om een samentrekking uit te lokken om zo het bolletje te verwijderen en de spier te ontspannen. De behandeling is zeer pijnlijk, maar de resultaten zijn (voor mij toch) verbluffend. Bij zo’n verkramping is er weinig doorbloeding en hopen er zich daar afvalstoffen op.
Ik maakte dus meteen een afspraak bij een kinesist die zich hierin gespecialiseerd had. Na een eerste onderzoek vertelde hij mij, na mijn uitleg en wat oefeningen, dat ik waarschijnlijk een zware metaalvergiftiging had en dat ik me hierop moest laten testen.
De afspraak hiervoor werd gemaakt en ondertussen ging ik op zoek naar mijn mogelijke vergiftiging. Ik dacht dat het van het bloed was dat ik steeds inslikte, maar toen kwam ik dus uit op www.amalgaam.be.
Ik wacht op dit moment de resultaten af van mijn bloedtest, want blijkbaar zegt deze test pas of ik de zware metalen test aankan. (provocatie test)
Ik ga het zeker niet nalaten om de progressie verder te posten. (mijn volgende berichten zullen ook wat korter zijn - beloofd!)
Ondertussen zijn er voor al mijn vullingen reeds afspraken gemaakt bij een tandarts om ze te vervangen door composiet. Deze ‘gewone’ tandarts zit acht jaar in het vak en heeft nooit amalgaam gebruikt.
Wat me eigenlijk het meeste stoort aan de afgelopen jaren, is niet zozeer alle bezoeken aan de dokters, ziekenhuizen, etc… Want dat zijn eigenlijk mensen die je van haar noch pluim kennen. Maar eigenlijk zijn er in de onmiddellijke omgeving maar weinig mensen die zich de pijn en de onwetendheid kunnen voorstellen die ik meemaak.
Altijd die uitleg doen en hun ongelovige ogen zien. Hun advies is dan altijd hetzelfde.
Het is stress of soms nog erger. Omdat ik toch van het leven zoveel mogelijk, of toch geprobeerd heb, te genieten, dronk ik toch regelmatig wat pinten of wijn. Dit hielp achteraf natuurlijk niet, maar sommigen vroegen/vragen zich toch af (incl. mijn vrouw) of ik geen alcoholprobleem heb.
Als je weken zonder een druppel alcohol kan, ben je er echt geen hoor. Volgens mij niet en volgens de hulplijnen ook niet. En toch moet je de afvragers en anderen steeds weer overtuigen. En het is al zo vermoeiend.
Gezien het voorgaande, ben ik toch nog sceptisch over wat de resultaten zullen zijn. Maar ik hoop natuurlijk dat ik eindelijk de oorzaak gevonden heb!
Voor al diegenen die het ook nodig hebben, nog veel sterkte en goede moed !!
Groeten,
Sven