| We zijn allemaal vergiftigd ! | ||
| Het oude Romeinse Rijk, dat met zijn zo geduchte legioenen eeuwenlang Europa en Klein Azië in zijn greep hield, werd van binnenuit vernietigd, doordat een aristocratische elite het plots heel chic vond om uit loden bekers te drinken. Het lood had zodanig nefaste invloed op hun hersenfuncties, dat ze er tenslotte stapelgek van werden. | ||
|
Toen men ook nog besloot de Romeinse waterleidingen van loden buizen te voorzien, was het hek helemaal van de dam en Rome werd door de eerste de beste woesteling ingenomen. Wat nu volgt is een gelijkaardig scenario met het geïndustrialiseerde Westen in de hoofdrol. Hoe het begon Voor zover bekend, werden gaatjes in de 19e eeuw gevuld met goud. Uiteraard was dat voorrecht alleen aan de rijken besteed. Het volk kreeg cement als vulling, indien gewenst. In de vroege 19e eeuw kregen een paar ambitieuze Fransen het idee om tandcariës goedkoop op te lossen met een menging van 50% kwikzilver, 30% zilver, 9% tin, 6% koper en wat zink. Het goedje werd zilveramalgaam genoemd om geen argwaan te wekken, want ook in 1830 wist men dat kwikzilver gevaarlijk was. In de USA. verbood de artsenvereniging “College of Dental Surgeons” haar leden het nieuwe product te gebruiken op straf van licentieverlies, een maatregel in verhouding tot de ernst van de zaak. In 1850 waren reeds zoveel tandartsen betrapt op gebruik van het franse gif, dat ze zelf een “American Dental Association” stichtten, om het publiek een goedkoop alternatief te bieden voor de dure gouden kronen of de -toen nog onstabiele- cementvullingen. Het werd een zuiver politieke amalgaamoorlog, waarbij de licentieloze artsen uitdrukkelijk op wraak belust waren. Het mag wel een raadsel heten, waarom in alle tandartsopleidingen het giftig amalgaam nu nog wordt aangeprezen, spijts de meer dan 9000 publicaties van wetenschappelijke studies, die sinds de laatste 15 jaar de ernstige schadelijkheid ervan, niet alleen voor de gevoelige mens, maar voor iedereen, zwart op wit bewijzen. Daartegenover staat geen enkele wetenschappelijke studie, die de onschadelijkheid ervan kan bewijzen. Alleen zijn er geregeld bijeenkomsten van professoren, die als hun expertmening te kennen geven, dat we nu al 170 jaar kwikamalgaam gebruiken en dat we nog altijd leven, dus… Wat die expertmening op hun bankrekening opbrengt, zullen we wel nooit te weten komen, maar ondertussen staat het vast, dat zelfs het zilver verantwoordelijk is voor tal van auto-immuun ziekten. Maar laten we ons beperken tot kwikzilver. Kwikzilver te gast Men zegt dat kwik in amalgaam gebonden is en niet vervliegt. Er bestaan kwik detectoren, die gemaakt zijn om kwikdampen te meten in fabrieken, waar met kwik gewerkt wordt en aldus te waarschuwen als de gevaardrempel voor de arbeiders wordt overschreden. Welnu als men de kwikdamp op die manier meet in de mond van iemand met één amalgaamvulling, wordt deze gevaardrempel 480 maal overschreden. Kwikdamp is een onzichtbaar, reukloos, smaakloos gas, dat zonder moeite door elk celmembraan heen gaat en dus vanuit de mond rechtsreeks de hersencellen aantast en ook nog langs de longen in de bloedbaan terechtkomt om over alle organen te worden verdeeld. Het wordt in de cel opgenomen, waar het zich verbindt met eiwit en het erfelijk materiaal beschadigt. Vandaar dat bij chronische-pijn patiënten nog kwikdamp in de mond te meten is, na het verwijderen van alle amalgaamvullingen. Een doorsnee mond met acht kwikzilvervullingen laat dagelijks 17?gr kwik ergens verborgen in de cellen verdwijnen, terwijl dit nooit door de officiële geneeskunde kan ontdekt worden. Men zou het kunnen vergelijken met een dief, die ongemerkt de celdeur opent en achter zich weer sluit. Ook de uiterst gevoelige apparaten uit de elektro-acupunctuur (Voll, EAV, Mora, Bicom, Quintstation, enz) vissen hier achter het net, omdat ze enkel meten op vinger- en teentoppen en aldus de opgesloten kwikverbindingen in de cellen missen. Er zijn alternatieve therapeuten, die deze verborgen vergiftiging kunnen vinden met behulp van kinesiologie of Lecherantenne, maar al te vaak is men overtuigd, dat alle kwikzilver verdwenen is na tandsanering, maar het gif zit nog in de cellen, de klachten houden aan en dan gaat men verder vermoedelijke ziekteoorzaken opsporen zonder resultaat. Kwikbelasting heeft slechts twee belangrijke bronnen ; vooreerst amalgaam en vervolgens de moeder. Via placenta en moedermelk komt het kwik in het kind, wiens groei wordt vertraagd, wiens hersenweefsel wordt afgeremd en wiens immuniteit wordt beschadigd. Ook de vader geeft zijn kwikbijdrage en verhoudingsgewijs te verwaarlozen is de milieubijdrage uit de lucht en visproducten. Vanzelfsprekend blijven deze opstapelingen in de cellen niet zonder gevolgen. Al vroeg in de opvoeding krijgen we te maken met hyperkinese, irriteerbaarheid, angsten, emotionele instabiliteit, te kort aan zelfvertrouwen, geslotenheid. Typisch voor tieners is schuchterheid en verlegenheid in toenadering tot het ander geslacht en de eerste depressiviteit laat zich al voelen. Allerlei problemen met de slaap ; niet inslapen, voortijdig wakker worden, bedwateren, nachtzweten, enz hebben er ook mee te maken. Gebrekkig korte termijn geheugen, draainissen, coördinatieverlies, bevende handen worden niet door alcohol alleen veroorzaakt, maar door alcohol in combinatie met kwik. Een typisch voorteken is ook koude, gevoelloze, tintelende handen en voeten. Een continu brandende ischiaspijn heeft niets te maken met tussenwervelschijven, maar met kwikvergiftiging. Alle neurotoxinen hebben als oorzaak zware metalen zoals kwik. Locaal verspringende gevoelloosheid op de huid is ook een vroeg signaal. Oorsuizing (tinitus), bloedend tandvlees, wijkend tandvlees (paradentose), tandbeendegeneratie (tanden vallen uit), metaalsmaak, slechte adem, brandend gevoel op lip, tong, of gezicht, mondgezwellen, stomatitis, gehoor- en spraakproblemen, glaucoom, verlies van scherpte of contrast bij het zien, allemaal symptomen die na ontgiften verdwijnen. Schade Claims Is het te verwonderen, dat de farmaceutische industrie alles doet om de amalgaamtechniek te promoten, gezien ze haar klanten meestal levenslang van medicatie kan voorzien op kosten van de sociale zekerheid. Hartritmestoornissen en hoge bloeddruk zijn kwalen, waarvoor praktisch iedere vijftigplusser levenslang bètablokkers moet nemen. Na de volledige kwik ontgifting kunnen deze patiënten hun dure medicatie vaarwel zeggen, wat de chemische industrie met lede ogen ziet gebeuren, want naast de bloeddruk normaliseert zich ook het cholesterolpeil. Daarvan getuigen reeds duizenden patiënten in de USA. en dat is de tweede reden, waarom de heren professoren nooit zullen toegeven, dat amalgaam zo giftig is, omdat men in dat land de verantwoordelijke voor slechte behandelingen kan aanklagen en hoge schadevergoedingen eisen. Eén dag gaat die doos van Pandora open en daarvoor staan velen te beven, want die schade claims kunnen nog tot het jaar 3000 doorgaan. Sommige studies worden daarom gewoon nooit gepubliceerd, want de lijst met gevolgen van amalgaam wordt alsmaar langer en vooral ernstiger. Opmerkelijk feit: In Amerika is aangetoond, dat de Tandheelkund , het grootste zelfdodingspercentage heeft onder tandartsassistenten Kwik heeft blijkbaar een bijzondere affiniteit met candida, stafylokokken en streptokokken, maar wie zou er gedacht hebben, dat multiple sclerose, amyotrofisch lateraal sclerose, fibromyalgie, chronisch vermoeidheid syndroom, altzheimer en parkinson geen enkele kans op genezing maken zonder verwijdering van amalgaam en grondige kwik ontgifting. Ook reuma, herpes, mononucleose, lupus, sclerodermie, allerlei huidproblemen, tbc, allergieën, intoleranties, hoofdpijn, nier- en bijnierproblemen, schildklierproblemen, hypoglycemie, overgewicht zowel als gewichtsverlies, collitis, diverticulitis, ziekte van Crohn zitten in hetzelfde schuitje en vreemd genoeg vindt men in het centrum van elke tumor hoge kwikconcentraties. De heren cancerologen zijn daarin niet geïnteresseerd, want dit past niet in hun concept van kanker. De farmaceutische industrie kent maar één wet; investeer daar, waar veel geld te rapen valt, zoals bij levenslange symptoomonderdrukking, bloeddruk, cholesterol, reuma, diabetes, enz en blijvend resultaat is financieel oninteressant. Pandemie op komst Zelf heb ik eens in het artsenkabinet de volgende test gedaan. Met elektrische klemmen en draden verbond ik twee amalgaamvullingen in de mond van een patiënt met een klein lampje. Toen dat licht gaf, was de wetenschappelijke verwondering van de arts ontroerend. Twee verschillende metalen vormen in een zuur milieu een batterij. Het moet niet gezegd worden, dat de mond niet de plaats is om een batterij te creëren, als men weet, dat elk tandbeengebied in verbinding staat met een meridiaansysteem in ons lichaam. Bijgevolg maakt kwikopstapeling ons lichaam veel gevoeliger voor elektromagnetische stoorvelden. In Canada heeft men een studie bekendgemaakt, waarbij schapen met amalgaamvullingen werden vergiftigd. De “American Dental Association” verwierp de studie, omdat schapen volgens hen “ongebruikelijke proefdieren” waren. Daarna werd dezelfde studie overgedaan met apen. Het kwikamalgaam werd radioactief gemerkt, zodat men na vier weken reeds kon zien, dat schildklier, nieren, bijnieren, hersenen, ruggenmerg en alle lymfeklieren aangetast waren. Na een jaar was de toestand nog veel erger, zodat hiermee bewezen werd, dat het kwik zichzelf niet uitscheidt, ook al is het amalgaam verwijderd. Deze studie sloeg in als een bom, maar belandde snel in de doofpot. Toen kwam er echter nog meer aan het licht. Vroeger werd bij tetanus besmetting ook kwik gebruikt om bacteriën te doden. Herhaalde kwikbehandelingen maakten de bacteriën echter resistent, maar niet alleen voor kwik, maar ook voor antibiotica. Nu is bewezen, dat de bacteriën, die normaal in mond, maag en darm verblijven, bij amalgaamvullingen ook resistent worden voor antibiotica en bij uitademing ook andere bacteriën met hetzelfde resistente materiaal aansteken, zodat er steeds meer resistente ziektekiemen onze steden bevolken. Een pandemie van antibiotica resistente bacteriën is dus in aantocht, maar ook dat is niet genoeg om de noodklok te luiden. Aan de universiteiten overal ter wereld worden jonge tandartsen nog altijd in hetzelfde amalgaam desaster opgeleid, de val van het nieuwe Rome tegemoet. Jan Tavernier. Brugge 20/10/05 Bibliografie: Ernst en Henna Ziegel. Institute of Inorganic Chemistry. University of Basel. M.D. Dietrich Klinghardt : Pain clinic of Santa Fé. U.S.A. |
||
|