| Standpunt van de Ned. Vereniging voor Biologische Tandartsen | ||
| Hier wordt scheikundig aangetoond, hoe kwik uit amalgaam het menselijk lichaam aantast. | ||
|
1146 Bronnenmateriaal bij de projectbrief "een mond vol tanden" Zwijgen is zilver. Kan kwik gemist worden als kiespijn? (Marga van Zundert in Mens en Wetenschap maart '98) Spreken is zilver en zwijgen is goud? In dit geval is het andersom, want als een boekje opendoet over amalgaamvullingen sta je toch al gauw met je mond vol tanden. En als die tanden gevuld zijn met het zilverkleurige goed amalgaam, dan worden er voortdurend kwikdampen afgegeven in de mond. Niet veel, maar wel langdurig. In Zweden is het gebruik van amalgaamvullingen al verboden. Nederland zou in 2000 kwikvrij moeten zijn: men begint bij de thermometers en andere producten. Kan kwik worden gemist als kiespijn? Lees, en oordeel zelf. Amalgaam is het oudste en het meest gebruikte vulmiddel voor tanden en kiezen. De eerste vermeldingen van 'zilverpasta' als tandvulmiddel komen uit China en dateren uit de zesde eeuw. In de Ming-periode (1500) wordt de samenstellinge als volgt beschreven: 100 delen kwik: 45 delen zilver: 900 delen tin. Pas rond 1820 gaan ook in Europa 'tandartsen' amalgaam gebruiken. Tot die tijd gebruikten zij was, mastiek of hars om gaatjes mee te vullen. De eerste amalgaamvullingen werden bereid door een aantal 'zilvermunten' te smelten en te vermengen met kwik. Het resultaat was een mengsel van bismuth, lood, tin, zilver en kwik, die bij een temperatuur van zo'n 100°C in holle kiezen werd gegoten. Tegenwoordig bestaat amalgaam in kwik (50%0, zilver (35%), tin (13%), koper (2%), een beetje indium (<2%), zink (<0,5%) en palladium (<0,25%). Als een patiënt een gaatje heeft, boort de tandarts het uit tot een groot taps gat. De tandartsassistente maakt ondertussen het amalgaam aan. Dit gebeurt door twee componenten te mengen: kwik en een poedervormige legering van zilver, tin en koper. De twee componenten worden door de leverancier in voorverpakte capsules aangeleverd. Het materiaal wordt bij kamertemperatuur in het gat gebracht. De vulling hardt snel uit; na het aanbrengen kan de tandarts vrijwel direct het oppervlakte egaal slijpen. Binnen een paar uur is de vulling vrijwel 'uitgereageerd'. De belangrijkste redoxreactie die optreedt, is: 8 Ag3Sn + 33 Hg -> 8 Ag3Hg4 + Sn8Hg Als er koper aanwezig is treedt ook op: 3 Ag3SN + 2Cu3Sn + 12 Hg -> 1 Cu3Sn5 + 3 Ag3Hg4 Amalgaam is in metallurgische zin een zeer complex en dynamisch materiaal. Het bestaat na uitharding uit de oorspronkelijke poederdeeltjes (Ag3Sn) ingebed in tal van reactieproducten. In totaal zijn er in een vulling zeker acht tot tien fasen van verschillende samenstelling te onderscheiden. Na uitharding is het overgrote deel van het gebruikte kwik in de vorm van vaste metallische verbindingen aanwezig (er wordt een overmaat Ag3Sn gebruikt). Voordelen Tanden en vooral kiezen worden in de mond zwaar belast. Op de kauwvlakken treden tijdens het eten grote afschuifkrachten op. Deze krachten stellen hoge eisen aan de slijtvastheid van kiezen en dus ook aan eventuele vullingen in het gebit. Behalve slijtvast moeten vullingen ook bestand zijn tegen het 'tropische klimaat' in de mond. En ook wat betreft uitzettingscoëfficient moeten vullingen zo veel mogelijk op tandbeen lijken. Als dit niet het geval is kunnen namelijk spanningen ontstaan in gevulde kiezen tijdens het drinken van een hete kop koffie of het eten van een ijsje. Dergelijke spanningen kunnen leiden tot pijn of het los zitten van vullingen, waardoor nieuwe gaatjes ontstaan net naast de oude vulling. Amalgaam voldoet prima aan alle bovenstaande eisen. Het is erg hard en slijtvast; vullingen gaan gemiddeld zo'n vijftien jaar mee. Amalgaam heeft net als tandbeen een erg lage uitzettingscoëfficient en is bestand tegen vocht en warmte. Bovendien is amalgaam makkelijk aan te brengen en niet duur. Het is dus niet verwonderlijk dat amalgaam al meer dan 100 jaar erg populair is bij onze tandartsen. Nadelen Maar naast al deze goede eigenschappen zijn er ook belangrijke nadelen aan het gebruik van amalgaam. Om een amalgaamvulling goed te laten hechten is een groot taps gat nodig. Dit betekent dat de tandarts bij een klein gaatje veel gezond tandbeen moet wegboren om de vulling aan te leggen. Een tweede nadeel is de kleur van het materiaal. Het zilvergrijze amalgaam steekt sterk af tegen witte kiezen en tanden. Voor kiezen achter in de mond is dit niet zo'n groot probleem. Maar de kleur maakt amalgaam ongeschikt als vulmiddel voor voortanden. Het meest besproken nadeel is echter het kwik in de vullingen. Kwik is een beruchte gifstof, dat zich ophoopt in hersenen en andere organen en daar ernstige schade kan veroorzaken. In feite is kwik een van de allermeest giftige metallische stoffen op Aarde. De meeste tandartsen zijn ervan overtuigd dat het kwik in amalgaamvullingen geen kwaad kan voor de gezondheid omdat het slechts in zeer geringe hoeveelheden vrijkomt uit vullingen. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft daar kritiek op gegeven. De WHO-normen voor kwik in het drinkwater zijn vele malen lager dan de waarden voor kwik die in het speeksel worden gevonden, wanneer er amalgaamvullingen in de mond aanwezig zijn. Het kwik dat gedurende jaren en jaren in dampvorm vrijkomt, kan op den duur ernstige klachten veroorzaken. In dampvorm wordt het kwik eerder in het lichaam opgenomen dan in vaste vorm het geval is. De Minister van Volksgezondheid laat zich nog niet zo sterk uit over de nadelen van amalgaamgebruik. Toch verstomt de kritiek niet. Regelmatig verschijnen er berichten in kranten en weekbladen dat het kwik uit amalgaamvullingen schadelijk zou zijn voor de gezondheid. Behalve voor patiënt en tandarts kan het kwik ook een risico vormen voor het milieu. Het streven van de overheid is wel om in het jaar 2000 helemaal geen gebruik van kwik meer toe te staan. Daar zullen dan ook amalgaamvullingen onder moeten vallen. In Zweden is het gebruik van amalgaamvullingen al verboden. Inmiddels zoeken tandartsen naarstig naar goede alternatieven voor amalgaam. Hoe giftig? Van alle componenten in amalgaam is kwik de meest toxische en de meest besproken component. De hoeveelheden koper, zink en tin die uit vullingen vrijkomen, dragen nauwelijks bij aan de dagelijkse opname van deze metalen. In zuivere vorm is kwik een 'edel' metaal; de reactiviteit is gering en bijvoorbeeld vergelijkbaar met die van zilver en de dampspanning bij kamertemperatuur is gering. (An)organische kwikverbindingen zijn echter buitengewoon giftig en kunnen ook allergieën veroorzaken. Kwikvergiftigingen uiten zich vooral door aantasting van het centrale zenuwstelsel: blindheid en mentale achteruitgang. Symptomen van kwikvergiftiging in relatie tot de hoeveelheid kwik in de urine mgHgU/g creatinine 1,2 Symptomen 0-24 geen 25-99 verminderde zenuwgeleiding, hersengolfactiviteit en spraakcapaciteit, indicatie tot fijne tremor (trillen). Met specifieke tests, bv. schrijftest, waarneembaar 100-499 irritatie, depressie, geheugenvermindering, geringe tremor,beginnende stoornis nieren, slapeloosheid, verminderde eetlust, diaree 500 -> 1000 ontsteking van nieren en tandwortels, ernstige tremor, stoornissen zenuwstelsel 1 niet beroepsbeoefenaar < 5 mg HgU/g creatinine; beroepsbeoefenaar 5-8 mg HgU/g creatine afhankelijk van kwikhygiëne (maximum = 50 mg HgU/g creatinine) 2 kwikconcentraties worden vaak gestandaardiseerd aan de hand van de hoeveelheid creatinine, een eiwit. In de urine ( g mHgU/g creatinine = ± 1 mg Hg/l) Significante bijdrage Het is inmiddels een onweerlegbaar feit dat er uit vullingen zeer kleine hoeveelheden kwik vrijkomen. Dit proces wordt versneld door kauwen, tanden poetsen en het drinken van hete vloeistoffen. Hoe groter het aantal vullingen en hoe groter de kauwoppervlakken, hoe groter de blootstelling. De gepubliceerde waarden voor de dagelijkse dosis kwik die een gemiddelde volwassene (acht amalgaamvullingen op de kauwvlakken) binnen krijgt, lopen nogal uiteen. De meeste onderzoekers komen uit op zo'n 2 mg Hg per dag (gemiddeld bevat een vulling 0,75 tot 1 gram kwik). Maar er zijn ook onderzoeken die waarden van 10-100 mg Hg per dag vermelden. Kauwgom kauwen en tandenknarsen in de slaap lijken hierbij grote boosdoeners. Afhankelijk van het dieet, vis bevat soms aanzienlijke hoeveelheden (meer dan 1 mg per kg) methylkwik, is de totale opname aan kwik per dag voor personen die niet-beroepsmatig met kwik in aanraking komen niet hoger dan 10 mg. De dagelijkse doses afkomstig van amalgaamvullingen vormen dus een significante bijdrage aan de dagelijkse hoeveelheid kwik die een persoon binnen krijgt. Het kwik komt in twee vormen uit amalgaamvullingen vrij: als metallisch kwik in de vorm van kwikdamp en als anorganische kwikverbindingen (kwikzouten). De kwikdamp is het resultaat van de dampspanning van kwik in amalgamen. Metingen van deze dampspanning variëren sterk van onderzoek tot onderzoek, waarbij de methodes en materialen nogal van elkaar verschillen. Wat men wel weet is dat de longen circa 80% van de kwikdamp opnemen in de bloedbaan. In het bloed wordt het kwik in de rode bloedlichaampjes geoxideerd tot Hg2+. Zolang deze oxidatie nog niet volledig is, kan het opgeloste kwik als Hg0, de hersen- en placentabarrière passeren. Berekend is dat het Hg0 meer dan éénmaal door het lichaam circuleert voordat het volledig is geoxideerd. Als oxidatie plaatsvindt in de hersenen of placenta is de weg terug naar de bloedbaan vrijwel afgesloten en stapelt het kwik zich in de hersenen of foetus op. Het in de bloedbaan geoxideerde kwik, ongeveer negentig procent, wordt verzameld in de nieren, de lever, de milt en de schildklier. Het kwik in de nieren is gebonden aan korte eiwitten (metallothioneïnen) die de toxische werking tegen gaan. Bij langdurige kwikbelasting kan de fixatie-capaciteit van deze eiwitten overschreden worden waardoor kwik vrij schade kan aanrichten in de nier. Via de urine wordt uiteindelijk 90% van het opgenomen kwik weer uitgescheiden. Groep Gemiddelde kwikconcentraties in de urine (mg/l; met grote uitschieters naar boven en naar beneden) patiënt zonder amalgaam 1,5 patiënt met amalgaam 1,7 tandarts (1000-2500 vullingen per jaar) 6,1 tandarts (4000-9000 vullingen per jaar) 8,1 Slijtage van de vullingen Anorganische kwikverbindingen ontstaan in het amalgaam door slijtage. Doordat een amalgaamvulling uit verschillende fasen bestaat is er altijd een zekere wisseling in de legering aanwezig. Zo kan een kwikhoudende fase elektronen uit het omringende metaal onttrekken en weer metallisch worden. Het kwik zal vervolgens weer snel met componenten van de vulling binden die nog niet volledig zijn uitgereageerd. Maar indien dit slijtings- of corrosieproces aan de oppervlak plaatsvindt, kunnen producten uit de vulling vrijkomen. Corrosie treedt ook op als er in een gebit twee verschillende typen amalgaamvullingen zijn gebruikt. De minst edele legering kan door elektrogalvanische werking roesten (oxideren) en vervolgens oplossen. In feite is dit hetzelfde soort effect dat optreedt wanneer iemand met amalgaamvullingen op een stukje aluminiumfolie kauwt. Als de samenstelling van de vullingen erg van elkaar verschilt, kan de corrosie snel verlopen en pijnlijk zijn voor de patiënt. De kwikoxiden die vrijkomen bij het corrosieproces worden ingeademd of doorgeslikt. Van de ingeademde kwikoxiden wordt maar een klein percentage opgenomen in de bloedbaan, de rest wordt uitgeademd. De ingeslikte kwikoxiden komen uiteindelijk in de darmen terecht. Uit in-vitro onderzoek is gebleken dat hieruit Methylkwik gevormd zou kunnen worden door de darmflora. Minder dan 20% van het anorganische kwik wordt rechtstreeks via de darmen opgenomen in het bloed en bewandelt vervolgens dezelfde weg als de opgenomen en geoxideerde kwikdamp. Risicogroepen Niet de tandartspatiënt met zijn gemiddeld acht vullingen is het grootste slachtoffer van kwik, maar de tandarts en zijn assistenten. Zij lopen in de praktijk een veel hogere dosis op. Zeker bij het uitboren van oude vullingen is de dampspanning relatief hoog. Bij tandartsen is dan ook een verhoogde aanwezigheid van kwik in het lichaam gevonden, die afhankelijk blijkt van het aantal vullingen dat de tandarts plaatst. Bij een Amerikaanse studie onder studenten tandheelkunde bleken studenten vanaf hun tweede jaar (het jaar waarin zij voor het eerst met amalgaam gingen werken) een significant hogere concentratie kwik in de urine te hebben dan de gemiddelde Amerikaan. Uit diverse onderzoeken blijkt dat tandartsen geen grotere gezondheidsklachten hebben dan andere groepen in de samenleving. Maar recentelijk zijn er een aantal artikelen verschenen in de Verenigde Staten waarin bij tandartsen subtiele veranderingen in gedrag, motoriek en cognitieve vermogen worden aangetoond. Deze tandartsen stonden bloot aan kwikconcentraties (25-40 mg/l urine) die tot nu toe als onschadelijk worden beschouwd. Deze opmerkelijke resultaten kunnen voor een deel verklaard worden doordat juist de laatste jaren dit type van psychometrisch onderzoek pas goed is ontwikkeld en gestandaardiseerd. In Nederland is dit type onderzoek nog niet uitgevoerd. Een andere groep die als 'risicogroep' voor amalgaam aangemerkt kan worden, zijn foetussen. Bij blootstelling van de moeders tijdens zwangerschap aan hoge doses kwik, bijvoorbeeld bij het uitboren van oude vullingen, zal het ongeboren kind ook aan relatief hoge concentraties kwik blootstaan. Hg0 is immers in staat de placentabarrière te passeren. In enkele landen wordt daarom geadviseerd bij zwangere vrouwen geen amalgaamvullingen aan te brengen (Denemarken, Noorwegen) of is het verboden (Duitsland). In Nederland wordt geadviseerd grote restauraties met kwik achterwege te laten gedurende zwangerschap. Milieubelasting Het kwikverbruik in Nederland daalt al jaren gestaag. In 1990 werd nog maar een kwart gebruikt van de hoeveelheid in 1970. Dit komt met name door de introductie van kwikvrije batterijen en thermometers, een dalend gebruik in de chemische industrie en een verbod op kwikhoudende bestrijdingsmiddelen. Ook de Nederlandse tandarts is minder kwik gaan verbruiken. Dit komt doordat er minder gaat te vullen zijn - de kwaliteit van de gebitten in Nederland stijgt - doordat er zorgvuldiger met kwik wordt omgesprongen - minder afval -, en door het groeiend gebruik van alternatieve vulmiddelen. Echter door de sterke daling van het totale kwikgebruik is de tandarts relatief een van de grootste kwikgebruikers geworden. Van de jaarlijks gebruikte hoeveelheid Nederlands kwik (28 ton) nemen de tandartsen twintig procent (5,5 ton) voor hun rekening. Van de 5,5 ton kwik die tandartsen in 1990 gebruikten, verdween er uiteindelijk 500 kg in het milieu. 250 kg kwam via het huishoudelijk afval op de strot of in de verbrandingsoven terecht en 250 kg kwam, voornamelijk via het spoelbakje van de tandarts, in het oppervlaktewater. Inmiddels zijn er amalgaam-afscheiders op de markt voor tandartspraktijken die 95% van het afval kunnen afscheiden. Een andere bron van kwikverontreiniging door amalgaamvullingen vormen de crematoria. Het CBS schatte in 1994 de hoeveelheid kwik die vrijkomt bij crematoria in Nederland op ongeveer honderd kilo. Op de gezamenlijke kerkhoven wordt jaarlijks nog zo'n tweehonderd kilo kwik begraven. Alternatieve vullingen Er zijn een aantal goede alternatieven voor amalgaam. Hiervan zijn goud en porselein al langer in gebruik. Goud is een vulmateriaal dat alleen of in combinatie met porselein wordt gebruikt. Er zijn mensen die overgevoelig zijn voor goud. Porselein lijkt van alle gebruikte vulmaterialen wat betreft kleur en glans het meest op echte tanden. Een vulling van porselein kan echter niet zoals bij amalgaam direct in de mond worden aangebracht. De vulling moet buiten de mond worden opgebakken, hierna wordt de vulling precies op maat geslepen. De tandarts metselt de vulling vervolgens met een bevestigingscement vast. Het maken van een porseleinen vulling is een echt precisiewerk, kleine vormafwijkingen kunnen ervoor zorgen dat de vulling loslaat of breekt. De meest kansrijke kandidaten om amalgaam in de toekomst te gaan vervangen zijn glas-ionomeercementen en composieten. Cementen en composieten kunnen beide in elke gewenste kleur (van spierwit tot zachtgeel) worden gemaakt en zijn niet veel duurder dan amalgaam. Een belangrijk voordeel is dat beide materialen chemisch hechten aan het tandbeen, via uitwisseling van ionen. Dit betekent dat de tandarts alleen het door cariës aangetaste tandbeen hoeft te verwijderen; het boren van een groot taps gat zoals het bij amalgaam is niet noodzakelijk. Naast genoemde voordelen hebben composieten en cementen ook nadelen. Geen van beiden zijn even slijtvast en hard als amalgaam. Cement slijt zo snel dat het niet op kauwvlakken te gebruiken is maar alleen op niet-belaste plaatsen van het gebit. Composietvullingen zijn beter bestand tegen een stootje, maar gaan niet langer dan tien jaar mee. Een tweede nadeel is het aanbrengen van beide typen vullingen meer tijd kost, en dus meer geld. Composieten en glasionomeercementen worden steeds meer gebruikt. Producenten van composieten en cementen komen steeds weer met verbeterde versies op de markt. Minder krimpende composieten en slijtvastere cementen kunnen immers rekenen op een warm onthaal van de tandarts. Regelgeving In Nederland zijn er voor tandartsen geen beperkingen aan het gebruik van amalgaam. In 1996 antwoordde Minister Borst van volksgezondheid op kamervragen, dat amalgaam géén gezondheidsrisico's oplevert. Alleen voor zwangere vrouwen gelden - zoals eerder vermeld - in een aantal landen adviezen of voorschriften voor het gebruik van amalgaam, ter bescherming van het ongeboren kind. In Zweden is vanaf juli 1995 amalgaam voor mensen tot 19 jaar verboden, en vanaf 1997 ook voor volwassenen. Officieel vanwege milieuredenen, maar in feite mede vanwege gezondheidredenen, zoals in november 1994 tijdens een wetenschappelijk 'amalgaamcongres' in Londen openlijk werd toegegeven door de voormalige Zweedse minister van Volksgezond heid, mevrouw Gorel Thurdin. Het is ook logisch, want wat zijn überhaupt redenen om beter met het milieu om te springen? Uiteindelijk praktisch altijd de gezondheid! In Denemarken wordt amalgaam per 1 januari 1999 verboden. In Japan ontvangen tandartsen van de ziekenfondsen meer geld voor het leggen van composiet. Het amalgaam is er vrijwel van de markt verdwenen. In Oostenrijk is besloten amalgaam te verbieden in het jaar 2000. In 1996 kwam er een verbod op amalgaam bij kinderen tot 14 jaar. In bijna alle westerse geïndustrialiseerde landen zijn er amalgaam-slachtoffer/patiëntengroepen opgericht. De protesten in Nederland tegen het gebruik van amalgaamvullingen komen vooral uit de hoek van de patiëntengroeperingen en de tandartsenorganisatie Nederlandse Vereniging ter bevordering van Biologische Tandheelkunde (NVBT). Biologische tandartsen leggen een relatie tussen de conditie van het gebit en de rest van het lichaam. Dan is er de Stichting Amalgaam Vrij Nederland, een actiegroep en patiëntenbelangenverdediger. De stichting heeft talloze verhalen verzameld van patiënten met zeer uiteenlopende klachten, die zich veel beter voelden nadat hun amalgaamvullingen vervangen waren door composietvullingen. Het is echter moeilijk wetenschappelijk aan te tonen dat deze (subtiele) klachten herleidbaar zijn tot kwikblootstelling omdat tal van andere factoren een rol kunnen spelen. Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne concludeert in haar 'Basisdocument Kwik' uit 1994 dat een relatie tussen de genoemde klachten en kwik uit amalgaam niet is aangetoond en voorts dat adequaat onderzoek op dit gebied ontbreekt. De meeste tandartsen verwachten dat amalgaam in de nabije toekomst verdrongen gaat worden door alernatieven zoals composieten en cementen. Misschien niet zozeer vanwege het omstreden gezondheidsrisico van kwik, maar vanwege andere belangrijke voordelen van deze nieuwe vulmaterialen zoals de witte kleur en de mogelijkheid om meer gezond tandbeen te behouden. Voor wie het weten wil .. Glas-ionomeercementen bestaan uit een matrix van polyacrylaationen, gevuld met aluminiumsilicaatglaspoeder. De vulling hardt uit door een zuur-base reactie van polyacrylzuur met de basische glasdeeltjes. Het zuur precipiteert in eerste instantie als polyacrylzout met calciumionen uit het glas. Binnen 24 uur ontstaat vervolgens een onoplosbaar netwerk, waarbij de acrylaationen zoutbruggen vormen met het aluminium in de glasdeeltjes. Composieten bestaan eveneens met een kunststof matrix gevuld met 25-80% gemalen glas, kwarts of keramiek. De kunststof is meestal een polymethylacrylaat. Het uitharden gebeurt hier door polymerisatie van de monomeren. Dit zijn bijvoorbeeld urethaandimenthylacrylaat (UrDMA), triethyleenglycol dimenthacrylaat (TEGDMA) en/of ethyleenglycol dimenthylacrylaat (EGDMA). De polymerisatie wordt gestart door bestraling van UV-licht. Er wordt meer onderzocht over amalgaam en er zijn meer aanwijzingen uitgekomen dan u zou denken .. Bestel een infopakket bij de Stichting Amalgaam Vrij Nederland Videoband met veelbesproken VPRO-uitzending 'Een bek vol tanden' (25 min.), plus een geruchtmakende BBC documentaire 'Poison in your mouth' (40 min.) met uitgeschreven tekst, item uit '2 vandaag' over amalgaam en babies (6 min.) en twee uur lang Duitse tv over Amalgaamkwestie fl. 50,- incl. verzendkosten. Groot Amalgaam Informatiepakket met o.a. de bekende Groene Infobrochure, persartikelen en inschrijfformulier voor donateurschap fl. 15,- Wetenschappelijk Infopakket. Onderzoeken en artikelen uit o.a. Nederland, Duitsland, Canada en de Verenigde Staten. Tonen risico's van Amalgaamvullingen duidelijk aan. Met handige overzichtslijst en meest relevante onderzoeken fl. 20,- Als u wilt weten wat er allemaal in welke afleveringen van het donateursblad heeft gestaan, kunt u het beste een briefkaartje sturen met de vraag naar een lijst van deze nummers. Bestellen door overmaking van het bedrag op giro 7228242, onder vermelding van het artikelnummer. St. Amalgaam Vrij Nederland Postbus 23607 1100 EC Amsterdam Standpunt van de Nederlandse Vereniging ter bevordering van de Biologische Tandheelkunde. Kwik is een zwaar neurotisch gif en interfereert met vele fysiologische processen in het lichaam. Dat wil zeggen dat kwik invloed heeft op processen in het lichaam en dat andere aanwezige stoffen in het lichaam de werking van het kwik beïnvloeden. Kwik heeft geen enkele fysiologische functie, en kan dus worden gemist als kiespijn. Kwik komt continu vrij uit tandheelkundig amalgaam, wordt vrijwel gheel geabsorbeerd en vormt hiermee de grootste kwikbron in het lichaam. Kwik hoopt zich op in alle weefsels van het lichaam. Voorkeursplaatsen zijn nieren, hersenen (hypofyse) en lever. De hoeveelheid kwik gevonden in deze organen is direct gerelateerd aan het aantal vullingen in de mond. De halfwaardigheid voor uitscheiding van kwik in het lichaam is bijzonder lang en varieert van 30 dagen voor het hele lichaam tot 10.000 dagen voor de hersenen. Kwik passeert de bloed-hersenbarrière, de placentamembraam en komt in de moedermelk terecht. Kwik hoopt zich ook op in de foetus. Er is bewijsvoering voor gezondheidsproblematiek in tandheelkundige beroepen, gerelateerd aan kwikblootstelling. Het is aangetoond dat kwik uit amalgaam gerelateerd is aan antibioticaresistentie van bacteriën zowel in de darm als in de mondholte. Op grond van bovenstaande feiten en mede gesteund door de ervaringen o.a. opgedaan in de electroacupunctuur volgens Voll, raadt de NVBT het gebruik van tandheelkundig amalgaam af. Er zijn momenteel alternatieven voorhanden, die mist kundig gebruikt, als goede restauratiematerialen aangemerkt kunnen worden. Ten aanzien van het verwijderen van amalgaam is enige terughoudendheid gepast, daar ook deze handelingen zorgvuldig dienen te worden uitgevoerd en een juiste indicatie gesteld dient te worden. Erik van Leeuwen, voorzitter NVBT Voor meer informatie kan men terecht bij ons NVBT info-punt: Benesserlaan 266, 1911 VK Uitgeest Telefoon 0251-315484. Fax 0251-315484 e-mail: nvbt@planet.nl Een literatuurlijst is verkrijgbaar op verzoek Literatuur: A.H.B. Schuurs en C.L. Davidson; Amalgaam, de feiten, STI Nijmegen (1995), tweede druk; ISBN 90-6759-019-3. Wetenschappelijk informatiepakket 1996, Stichitng Amalgaam Vrij Nederland, Amsterdam M.J. Vomy, 'Toxic Teeth: The Chronic Mercury Poisoning of Modern Man', Chemistry & Industry, 2 january 1995, p. 14-17. A. Ruiter: Kwik, Chemische Feitelijkheden 008 (1983) Basisdocument Kwik, RIVVM Rapportnr. 710401023, W. Slooff, P. van Beelen, J.A. Annema en J.A. Janus (eds.), 1994. M. van Zundert; 'Tandarts moet vulling met verstand kiezen', Chemisch Magazine, oktober 1995, p. 424-425. Met dank aan Dr.ir. J.P. Groten, Divisie Toxicologie, TNO Voeding, Zeist. |
||
|